Durf jij te handelen als je vastzit in je baan?

Laat je inspireren door de aanpak van Rosanne

Ongemerkt nemen we veel van onze besluiten niet voor onszelf, maar omdat we denken dat de maatschappij, onze ouders of vrienden bepaalde verwachtingen van ons hebben. ‘Als ik hard werk, word ik succesvol en als ik eenmaal succesvol ben, dan zit ik goed.’ Wees eerlijk, komt deze gedachte je bekend voor?

Rosanne Bevers (27), voorheen projectleider en consultant in de energiesector, kan erover meepraten: ‘Als je het volgens je omgeving goed voor elkaar hebt is het pijnlijk om met dat leven te breken. Ik had constant het gevoel dat ik niet ontevreden mocht zijn. Ik voelde me hypocriet. Nam het mezelf kwalijk dat ik niet goed in mijn vel zat. Ik had het toch goed…?’

Uiteindelijk koos Rosanne ervoor om haar goede baan op te zeggen en een half jaar fulltime aan haar eerste roman te werken. Wat ging er aan haar carrièreswitch vooraf? Suze vroeg het haar:

Waarom besloot je het roer om te gooien?

‘Van nature ben ik ontzettend nieuwsgierig. Ik houd van nieuwe kennis opdoen en mijn hoofd stroomt vaak over van ideeën. In het begin van mijn loopbaan kwam die eigenschap goed van pas en leerde ik enorm veel. Maar toen het nieuwe ervan af was begon ik me te vervelen. Van die verveling werd ik geen leuk persoon. Ik merkte aan mezelf dat ik bot en kortaf werd naar collega’s. Ik schrok dat ik zo’n nare versie van mezelf was geworden.

Ik realiseerde me dat mijn onvrede niet werd veroorzaakt door mijn functie of mijn collega’s. Wat het wel was: het gevoel te hebben dat wat ik kan, dat wat er in mij zit, geen ruimte kreeg om te ontwikkelen.

Toen wist ik het zeker: dit is niet wie ik wil zijn. Dat was het punt waarop ik besloot om ontslag te nemen. Een tijd lang mijn nieuwsgierigheid de ruimte te geven door mijn idee voor een roman uit te werken.’

Welke stappen heb je gezet?

‘Voordat ik de definitieve beslissing nam had ik al van alles uitgezocht. In mijn hoofd was ik er al maanden mee bezig. Voorzichtig begon ik mijn ideeën bij mensen in mijn omgeving in de week te leggen. Ik polste hun reacties.

Het sociale aspect vond ik het lastigst. Ik had het gevoel mijn ouders teleur te stellen. Na zoveel tijd en geld in mijn opvoeding en studie te hebben gestopt hadden zij geen ondankbare en roekeloze dochter verdiend. Pas toen zij hun zegen gaven durfde ik definitief stappen te zetten om mijn huidige situatie waar te maken.

Een half jaar lang een boek schrijven kost geld. Daarom koos ik ervoor om mijn appartement te verkopen, weer te gaan huren en zuiniger te gaan leven. Ik nam afscheid van het dure leven van een yup uit de Randstad.

Daarnaast was het een lastige stap om de beslissing te delen met mijn collega’s, omdat ik hen erg waardeerde. Op het moment dat ik hen inlichtte over mijn besluit hoorde ik de meest verrassende verhalen uit mijn leven. Zó ontzettend veel mensen spelen met het idee om het roer om te gooien. Talloze goede ideeën voor start-ups, ondernemingsplannen en, jazeker, ook boeken kwamen voorbij. Alsof het pas veilig is je dromen te vertellen als je als collega’s afscheid neemt van elkaar. Eeuwig zonde, want in drieënhalf jaar voerde ik niet zulke goede gesprekken met collega’s als in de twee weken voor mijn vertrek.‘

In mijn hoofd was ik er al maanden mee bezig.

Waar gaat je boek over?

‘Mijn boek gaat over de zoektocht naar de balans tussen het goede doen voor jezelf versus het goede doen voor de wereld. Wat maakt je écht gelukkig? Hoe bereik je dat geluk zonder teveel schade aan de wereld om je heen te berokkenen? Denk bijvoorbeeld aan de keuze voor een vakantiebestemming: weegt de hoeveelheid genot van een verre bestemming op tegen de klimaatschade die de vlucht teweegbrengt? Er zijn geen eenduidige antwoorden op die vragen, dus besloot ik het thema in verhaalvorm te gieten.’

Waarom zouden mensen jouw boek moeten lezen?

‘Mijn missie is om mensen kennis te laten maken met een bewustere levensstijl. Een levensstijl die leidt tot een gelukkiger leven met (letterlijk) minder dingen. Iedereen denkt anders na over wat goed is voor de wereld, en dat mag. Het lijkt me goed als we met elkaar delen waar we tegenaan lopen. Elkaar scherp houden en tegelijkertijd respectvol blijven. Daar draagt mijn boek aan bij.’

Wat raad je andere mensen aan die een carrièreswitch overwegen?

‘Bedenk wat je mist in je huidige leven voordat je het roer volledig omgooit. Is het een aspect waaraan je kunt werken, kies er dan eerst voor om dat te verbeteren. Bijvoorbeeld door je wensen aan te kaarten bij je werkgever. Anders gezegd, vlucht niet in het onbekende zonder het bekende een kans te hebben gegeven.

Blijft je gevoel desondanks hetzelfde? Dan zou ik zeggen: doe het! Neem de stap! En heel belangrijk: maak een financieel plan om in je basisbehoeften te voorzien. Je hebt geen duizenden euro's nodig, maar voldoende voor eten en onderdak is geen overbodige luxe. Inkomsten genereren kan bijvoorbeeld door vooraf te sparen of een tijdelijke klus ernaast aan te nemen. Mijn biertjes kwamen niet meer uit de kroeg, maar uit de supermarktfles. Ik heb abonnementen opgezegd, ging minder op vakantie en smeerde mijn eigen boterhammetjes in plaats van de lunchkantine te bezoeken.

Tegen de mensen om me heen zeg ik: ‘ik ben aan het besparen, ik kan even niet meer uit eten’. Dat kan best een drempel zijn. Dat je het gevoel hebt: ‘dat kan ik niet maken tegenover de rest.’ Mijn advies daarvoor is: spreek uit dat je het lastig vindt. Dat maakt begrip voor elkaar gemakkelijker.

Als je een duidelijk doel voor ogen hebt, houd je het beter vol. En wees niet bang een stap ‘terug’ te nemen, want dat is een barrière in je hoofd. Stap erover heen en verlaat je gouden kooi.’